Күштілер қаруы – сөз — Дулат Исабеков

бри­тан жұрты да ерекше қабылдады. Фес­тивальге өзге ағылшын теат­рының режиссерлері де көптеп қатысты. Солардың арасында «Акт­рисаны» қоямыз деп, пье­саны сұрап алғандары да болды. Кәріс театры қойды делінгені­мен, ұлттық музыкамызды қо­йып, ұлттық киіммен шықты. Төртінші күні ағылшын театры «Аққу Жібекті» сахнаға алып шықты. – «Аққу Жібектің» сізге қаты­сы бар ма? – Бағдарламамыздағы ең бас­ты оқиғаның бірі – «Аққу Жі­­бек» пьесасы. Бұл пьесаны бри­тан театрының артистері ағыл­шын тілінде қойды. пье­саның маған қандай қатысы бар дегенге келсек, Сұлтанғали Шү­кіров деген иллюзионист жігіт бар. Қуыршақ театрының дирек­торы қызметінде жүргенінде, қыр соңымнан қалмай, «Қыз Жі­бекті» сахнаға шығарайықшы» деп қолқа салған еді. «Қыз Жі­бек­ті» жаза алмаймын. Оның ки­носы бар. Операсы мен пье­сасы бар. Эпостың өзі бар. Бұдан не табамын?» деп көнбей қойсам да, «Төлеген мен Жібекті аққу етіп, бір көлдің жағасында өмір сүргізсек» деп қоймаған соң, амалсыздан келіскен едім. Екі күннің ішінде пьеса жазылды. Қысқа уақытта жазылған дүние­нің британ сахнасынан бір-ақ шы­ғатынын қайдан білейін?! Қуыр­шақпен ойнаған жоқ. Ак­тер­лердің өзі сол аққу кейпіне түсіп, өте сәтті алып шықты. Ағыл­шын режиссерлеріне бір­неше пьесам ұнаған екен. Сол пье­са­ның арасынан «Аққу Жі­бек­тің» айтар ойы бөлек болса ке­рек. Жі­бектің аққу болып ұшып кете­тін сәтін ерекше көр­сет­ті. Спек­такльдің режиссері – Кореяда туған, Ұлыбританияда тұратын кә­ріс қызы екен. Кәріс­шесін де ұмытпапты. Корей теат­рының ди­ректоры Любовь Августов­намен кәрісше сөйлесіп отырды. Кемшіліктер болмады емес, болды. Әр ұлттың пьесасын өз ұлтындай ешкім қоя алмайды деп бекер айтқан жоқпын. Со­ның өзінде, екінші пье­сам­ды британ театрының сах­наға алып шыққанының өзі – айрықша оқиға. – Ағылшын театр сыншы­ла­ры­ның қазақ драматургиясы тура­лы пікірлері қалай? – Ағылшын театрларынан ар­найы театр сыншылары келіп, спектакльдерді тамашалады. Әзір­ге сыншылардың пікірі жа­ман емес. «Актриса», «Жау­жүрек» спектаклі туралы жылы пі­кірлер айтылып жатыр. – Британ театрлары қазақ дра­матургының шығармасына қа­ламақы төлей ме? – Өткен жолғы спектакльге қа­ламақы төлеген жоқ. Менің­ше, бұл әдеби агентімнің қулығы ма деп ойлаймын. Әдеби агент пен жазу­шы көп соттасып жата­ды екен. Бұл жолы да «Кітабыңыз да саты­лып жатыр. Спектакльге де би­лет сатылуда. Желтоқсан айын­да хабарласамыз» деді. Күте­міз. – Ағылшын сахнасына қалай жол таптыңыз? – Жолым болған себебі – Санкт-Петербор театрының сах­насында «Өкпек жолаушы» спектаклі қойылды. Осы «Өкпек жолаушы» ақырында Лондонға ба­рып, бір-ақ қонды ғой. «Дра­матур­гия жарықтық – жаяу жанр» деп жиі айтамын. Ол не­гізсіз емес. Басқа елге танылу үшін де уақыт керек. Процесс ұзақ жүреді. Бұл – эстрада емес. Таңертең ұшып барып, кешкісін сах­наға шыға салмайсың. Пье­саны оқиды, талқылайды. Әр ак­тер өзіне қандай рөл тиетініне дейін талқылап отырады. Қазақ­станда қандай пьеса барын олар қайдан біледі? Дүниежүзінде не көп, драматург көп. Керісінше, оларда Орта

Pages: 1 2 3 4 5