шығар деп те ойлаған. Бірақ кеудеден жан шықпаған соң қиын екен, тіршілік қайтадан ес жиғызды. Жалғызынан қалған жалғыз немере ес жиғызбай қоймады. Бесеуден қалған жалғыз ұлды қайтсем жетілдірем, қайтсем ел қатарына қосам деп ертеңгісін бүгілген белді төсекте бір-ақ жазып, тырбанып келген Тоқсанбай, толдым ба дегенде төгіліп, сақалын қырау көмген шақта өмір толқынымен арпалысын қайтадан бастады. Жұмыс-жұмыс деп жүріп баласы дүние де жимапты. «Жалғызымның жолынан аяған малды ит жесін» деп, Тоқсанбай қарт пен кемпірі тұяқ біткеннен немерелеріне ала сиырды ғана қалдырып, өңгесінің бәрін сатып ас берді, құран оқытты, баласының басына Самарқаннан әкеп көк тас орнатты, әйтеуір қолда барды түгел жұмсады. Пенденің пендешілігі қалмайды екен-ау, тәйірі! Әнеукүні ауылдан кәдімгідей-ақ бесеу боп шығып еді, осында келіп, жер таңдап алып, бел шешіп кірісе бергенде ана үшеуі сәуірдің күніндей бұзылып шыға келді. — Шал-оу, — деді бір жігіт екі күні өткен соң орағын жерге қадап отыра кетті де, — мына бала сіздің көмекшіңіз бе? — Қайсы? Ергешжанымды айтасың ба? Әлбетте, әлбетте көмекшім. Көмекшім болғанда қандай! Шал жанындағы немересінің тершіген маңдайынан иіскеп қойды. — Атасының еркесі, атасының көмекшісі екенін білеміз ғой. Сіз өйтіп сырдаңдатпаңыз. Көмекші болғанда қандай көмекші? Бізге сол жағын ашып алу керек. — Ойбай-ау, көмекші деген қандай болушы еді? Өзімнің немерем. Жігіт болды деген осы міне? — Түу-уһ! — Анау қолын сілтеп, жерге шырт түкірді де, иығын қозғап қалған екеуіне қарады. — Түсіндіріңдерші мына шалға. Домбырам не дейді, мен не деймін дегендей… — Ақсақал, — деді күн қағарымен желпініп отырған тепсе темір үзетін еңгезердей біреуі сөзге араласып. — Өзіңіз білесіз, біз мұнда терімізді күнге қақтап еріккенімізден жүрген жоқпыз. Келісім бойынша, тапқан ақшамыз қанша болса бәрімізге тең бөлінеді. Сонда мына немереңізге қалай бөлеміз? Оны бір адамға есептейміз бе, әлде жарты деп есептейміз бе? — Жартысы несі, тәңір алғыр, адамды жарты деп есептегенді қайдан көрдің? «Жартылай бөлеміз бе?» десең сөзің сынып қала ма? — Мейлі, солай-ақ болсын. — Е, неге жартылай бөлесіңдер? Ол ешқайсымыздан қалыспайды. Көріп жүрсіңдер ғой, біз қанша десте орсақ, ол да сонша орып жүр. — Жоқ, — деді баяғы жігіт қабағын тыржитып. — Баланың аты – бала. Мен екі мың алсам, бұл да екі мың ала ма сонда? — Алса қайтеді? — Осыны шын айтып тұрсыз ба? — Е, шыным болмағанда. Осы бала қайсымыздан кем қалып жүр. Күні бойы дермене орғанымен тұрмай сонау етектегі дүкенге де тайдай жұмсап отырған жоқпыз ба? От жақ десең от жағып, су әкеп, шай қойып зыр қағып жүр. Күндіз қолынан орағы тағы түспейді. Анау қыр астындағы он шақты
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32