май боп еріп, жалпылдақ боп жанып кетуге дайын қушиған кемпір оны бұрынғысындай қасына отырғызып, айналып-толғанып, біраз мауқын басып алғысы келіп еді, баласы түспегір ұяла ма қайтеді, төмен қарап күлімсіреді де, өзі мен шалдың қақ ортасына малдас құрып отырып, байсалды кейіппен шай ішуге кірісті. Үйреншікті мекенінен секем алған киіктей кемпірдің жүрегі басын көтеріп алды. Ол немересіне көз кідіртіп ұзақ қарады, қанша қарағанмен монтиып қана кесе күтіп отырған оның бар болмысынан бұрынғы сәби кескінді таба алмай мейірімі өгейсиді. Бес құрсақ көтеріп, бес бала өсіріп, төртеуінен соғыста, соңғысынан қарадай айырылған кемпір мына немересінің де балалықтан кетіп, осы аз ғана уақыттың ішінде жөргек иісін жусан иісімен айырбастап келгенін байқап үлгерді. Қалға біткендей қап-қара шашынан сипап, «құлыным» деген сайын құшағына тығыла түсіп бірге ұйықтайтын бала күні ертең, тіпті дәл бүгін-ақ төсегін бөлектейтінін, сөйтіп, кеуде толы қап-қап мейірімін айыз қандырып атқара алмай өтерін, тоғаннан қашқан судай ауық-ауық үгітіле айтқан айналып-толғануының көбісі немересіне сіңбей, бос уайым боп қала берерін ойлады. Көңілі соған құлазыды. Әйтсе де көпті көрген кәрі жүрек осы құлазудың ар жағында сәуірден кейін қаулап өсер қозы желкектей үлкен мәртебенің күн санап жақындап келе жатқанын, ол мәртебе — арттарында қалатын жалғыз тұяқтың ер жету мәртебесі екенін және оның қуанышы немересі есейгенге дейінгі нәзік қуаныштан әлдеқайда салмақты, әлдеқайда биік екенін ұғынып, іштей тәңірге жалбарынып қойды. Немерелеріне төсек сап бергеннен кейін кемпір мен шал ұзақ отырып, әңгіме шертті. Енді он шақты күннен соң осы үйдің табалдырығынан үш мыңдай ақша аттайтынын естігенде дүние шіркіннің еліктіргіш сиқыры кемпірді де қуаншықа бөлеп, екі қария немерелері жайлы, алдағы өмір жайлы тәтті-тәтті қиялға берілді. Жайшылықта бір-біріне «әй» деп сөйлеп, жанашыр пейілге сараң мінез танытып үйренген кемпір сөз арасында: «Жалғызілікті байғұссың ғой, өзіңнен басқа бас көтерер кім бар дейсің. Құдай деніңді сау қылсын дә әйтеуір», — деп кеселерді бірінің үстіне бірін қойғанда шал да сақалын сипалап үнсіз қалды. — Ораза айтқа деп жинап жүрген тиын-тебенің, бар еді-ау осы, — деді әлден соң Тоқсанбай басын көтеріп. — Е, бар ғой. — Оны қайтпексің дегендей кемпір шалына сұраулы пішінде көз тастады. — Түгел ме өзі? — Қант-шаймен біразы құрып кетті ғой. Әнеукүні сенің жәрдем ақшаң келгенде үш-төрт бала жарапазан айтып кепті, ішінде Оспан молданың да баласы бар. — Ие. — Ергешжанның атын атап айтып тұрғаннан кейін жеті сомын соларға бердім. Қалғаны тұр. Қанша екенін қайдам, көрейінші. — Кемпір орнынан тұрып, үстіне жүк жиылған ескі әбдіренің аузын әрең ашып, ақ шаршыға ораған ақшаны алды. — Мынау ғой, санашы. Тоқсанбай ақшаны екі қайтара санап шықты. — Жүз елу
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32