бір сом екен. Айдарқұлдың қарызын беріп пе едің? — Қаша-ан, өзің кете салысымен-ақ беріп қойғам. «Ойбай, Іліңгірәтта оқитын балам брәктикаға жүреді екен, пұл керек деп тілгірәм салыпты» деп екі кештің арасында жетіп келді ғой. Шалдың жәрдем ақшасы ертең-бүгін тиіп қалар, қарай тұр десем, қарамаймын деді. Сасқанымнан Мылқайдар қайнағаның үйіне барып, содан алып бердім. Ақшаң келген күні одан да құтылдым ғой. — Құтылғаның дүрыс бопты. Енді былай қылайық. Ертең базар ма осы? — Солай шығар. Күн қызбай базарға жетеміз деп бағана кешке ақсақ Әлім мен қатыны шәрге мал айдап бара жатқан. — Ендеше, ауылдағы базардан-ақ бір қой алып, кешке қарай кісі шақырып жіберейік. Ергешжанның садақасы болсын. Мал тапқанының басы ғой. — Ойбай, мақұл, оған пәлен дерің бар ма. Қалған ақшаны Оспан молданың алдына қойып тұмар ап төсегінің тұсына іліп қояйық. Ертең алынатын мол ақша қалт-құлт есепті естен шығарып, кемпір мен шал қолда барды түгел жұмсауға бекінді. — Қайда қалмай жатқан дүние, — деді Тоқсанбай қара су ішіп болса да тіс шұқитын әдетімен сіріңке қорабынан сындырып жатып. — Бас аман болсын, мына қара бала аман болсын. Осының қызығынан аяйтын не бар. Екеуміздің ортамызда қиындық көрмей оқып, ер жетіп азамат болғанын көріп барып көз жұмсақ арманымыз не? — Пайлап жүріп, тәуір жерден қыз айттырып қойсақ та теріс болмас еді. — Қой, баланың аяғына шідер салмайық. Әкесіне тартса ессіз болмас, қалағанына, бұйырғанына үйленер. Кемпір шарасыз кейіппен күрсініп қойды. — Әдіре қалғыр… оқу-оқу деп отызға келгенше жөргек иіскетпейді десеңші тағы. — Тірі адамға ол да алыс емес, ә дегенше жетіп келеді. — Мейлі де. Оқыса оқып қалсын. Әкесі қағазға үңілгеннен қор болған жоқ еді. Біздікі әйтеуір бала көз алдымызда болсын деген тірлік қой. Отызында шөбере сүйгізсе кеш демеспіз. Бірақ, оған осы бастан қам жасамаса бола ма! Той-томалақ бар, құда-жекжаттардың киім-киті бар дегендей, бәрі де ақша ғой. «Ал!» деген кезде жер сипап қап отырсақ… — Жинаймыз ғой, жинаймыз. Осы ақшаға бір қара, бес-алты уақ мал ап қойсақ… Қолда бұзаулы сиыр бар. Айтпақшы біз жоқта туған бұзауы ұрғашы ма, еркек пе? — Былтырғыдай тағы еркек туды ғой. — Ештеңе емес, сойып сатып орнын тұрғызамыз. Сөйтіп-сөйтіп мал басы жиылат та. Үстіндегі төлі ас қатық пен киім-кешекті, мына баланың тітірәт-кітабының пұлын ажыратып тұрады. Құдай аманат жанды аман қойса. Ергешжан үнстөтке түсер. Қаражаттың көкесі сонда керек. — Бір баланы қатарынан кем қылмаспыз әйтеуір. – Әлбетте, әлбетте. Арман шіркін кәрі-жасқа қарамай бойыңды ұйқыдай балбыратып алыс-алысқа жетелеп кете береді екен. Бірі жетпістің екеуіне, екіншісі алпыстың сегізіне келген кемпір мен шал он үштен
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32