жүргеніне мініп кетерміз. Жинайтын қанша дүние бар, киімдерін киіп, кемпірінің қыруар сәлемдемесімен толтырмақ боп әкелген қапшықтарын жиып, үлкен қара сөмкеге әп-сәтте салып бітті. — Ал, Омашжан, — деді Тоқсанбай оған бұрылып. — Біраз күн дәмдес-тұздас болдық. Айыбымыз болса сөге жамандамассың. Сау бол. — Ол Омашқа қолын ұсынды. Омаш өң мен түстің арасында дірілдеп кеп шалға айырдай қолын ұстата берді. Әлдене деп сөйлейін деп еді, тілі күрмеліп үн қата алмады. Жағы қарысып, көзі маңдайға шыққан қалпы үнсіз қала берді. Ызалансаң екі бүктеп қалтаға салып кете беретін мына қушиған шалдың өзінен мың есе мықты екеніне, жүрсе сықыры естілетін сүйегінің өзінен мың есе таза екеніне қазір ғана көзі жеткендей болды. Және мына шал ақшаның ұрланбағанын, бұл байбалам жігіттің дүниеқоңыз пасықтығынан туғанын сезіп бара жатқанын бұ да байқап, әрі шошына, әрі таңдана тосылып қалған-ды. Онысымен тұрмай, «үйге жүр» деп қонаққа шақыруы мұны мына бөлмеге тірі көміп кеткенмен пара-пар көрінді. * * * Келесі жексенбіде Тоқсанбай бұзаулы сиырын жетектеп базарға шықты. Қасында немересі келеді. Ана жігіттің қарызынан қалған бар қаражатты жұмсап, оны мектепке орналастырмақ. Кеше, осында жүрердің алдында совхоздың директорымен сөйлесіп, жеңіл-желпі жұмысқа араласатын боп қайтқан. — Асықпа, ақырындап айда, — деді ол Ергешбайға. — Бұзау жас қой, ентігіп қалады. — Сөйтсе де «е, Алла-а» деп күрсініп қойды. Жалғыз баласын жетілдірем деп баяғыда көрген барлық тауқыметі қартайған шағында алдынан қайта шықты. Оған бұл қиналып келе жатқан жоқ. Тағдырдан тек ақ жол, ақ ниет тілеп келеді.

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32