Бірақ, мені кәнәлама. Қайтейін, қайта айналып келмейтін бес күн жалғанның қалған санаулы сәттерінде тәттінің де дәмін татайын, көрейін қызығын деп талпынып едім, бәрі бекер екен. Ой, ақымақ басым-ай, десеңші!.. жолыңнан қалма. Мен басқа поезбен кетейін. Смағұл тапжылмады. Ол да қатты толқып, басында шырмауықтай шарпысқан екі ойдың қай жағына шығарын білмей дал болып тұр. — Сен, Сафура, Сафура, — деді бір кезде ол ауыр бір күрсініп. — Сен оның осындай жан екенін бұрын айтсаң ғой!.. Егер оның орнында басқа біреу болып, өз бақыты, өз намысы үшін таласса, менің бетіме түкіріп, сенің шашыңнан сүйресе, бәрібір саған үйленген болар едім. Ондай адамдар қайғысын тез ұмытуға тырысып, арын аяққа таптап кеткен жандардан өзін биік, асқақ ұстап, қапыда айырылған сыбағасына қуанғандай, өмірден молырақ қарымта қайтаруға әрекет жасар еді. Ал, Құлахметті… Ол мүлде басқа жан. Оның жүрегіндей жүрек өмірде санаулы-ақ. Ондайларды қастерлеу керек, алақанға сап аялау керек! — Сенің де ақылың түстен кейін кірген екен. Біреудің әйелін тартып алатын болған соң, күйеуінің қандай халде қалатынын білмеп пе ең? Сен ақпын, адамдық арымды таза сақтап қалдым деп кетіп барасың ғой. «Қастерлеу керек, алақанға сап аялау керек, неге де болса сен үшін тәуекел етемін» деп жалбарынғаның қайда, бірге өткізген түндерді қалай ұмытасың? Сөйте тұрып, «аялау керек» деп шырынын сорған жемістей мені оған қайта лақтырып тастағалы отырсың. — Мұның бәріне де өзің кінәлісің, Сафура. Сен маған әуелгі кезде күйеуім жоқ дегенсің. — Әйтпесе, нем бар сен сайқалмен байланысып демексің ғой. — О не дегенің, Сафура. Өзің жайлы бұлай деуге қалай аузың барады? — Жоғал! Көрінбе көзіме, көлгірсудің маған қажеті жоқ, — деді Сафура ақырын, тістене сөйлеп. Смағұл не істерін білмей абдырап қалды. Сафура орнынан тұрып оның қасына барып, көзіне тіктеп қарады. — Әйеліңді таста деп азғырған да мен бе? Екі балаңды тірі жетім етіп қаңғыртып жібер деген де мен бе? Қыр соңымнан қалмай, жатсам жастығым, тұрсам төсенішім бол деген де мен бе? Енді саған қажетім жоқ, өйткені үш ай бойы менен керегіңді алып тындың, енді бәлеге басыңды байлай бергің келмей, «аялау керек, қастерлеу керек» деп шыға келдің. Жүрегің езіліп тұрған мейірімді болсаң еңіреп қалған әйеліңе, екі балаңа неге жаның ашымады? Жоғалт, батыр енді қараңды! Смағұл «қош» дегендей еріндерін болар-болмас күбірлетті де жүріп кетті. Оның тұлғасы көзден таса болған кезде Сафура чемоданға отыра кетіп, ызалана жылап жіберді… Мен оның иығынан ұстадым. — Сафура апай, жыламаңыз, басыңызды көтеріңізші. Ол жасқа толы жанарын маған бір тастады да, көз жасын көрсеткісі келмегендей қайта төмен қарады. — Ол да менен ақылды боп шықты, —
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53