жатқан сәті мейлінше келісті-ақ еді. Көз алдыңдағы отыздан асқан әйел емес, босағаны бір жыл бұрын ғана аттаған келіншек сияқты. Оның жағы аздап суалып, дөңгелек ақ жүзі уайым мен сергелдеңнен сарғыш тартыпты. Әйтсе де, өн бойына біткен әдемілік пен жарасымдылықтың сыры кетсе де, сыны кетпепті. Мен оның жүзіне ұзақ қарадым. Оның сәл ғана ашылып жатқан сүйкімді жұқа еріндерінен көз алмай тұрып, сонау бір күндері айлы түнде осы еріндердің мені сүймек боп ынтыға, құмарта ұмтылғанын, ақырында жалындаған сезімі су сепкендей басылып, жігіт алдында жығылған намысы үшін жігері құм болып, жасып қайтқанын еске түсірдім. Құдай-ау, сол айлы түнде мен осы әйел жөнінде не ойламадым десеңші! «Егер бұл әйел осы қасиетін қоймаса, ақыры бір күні байғұс Құлахмет ағайдың түбіне жетіп, баяғыда-ақ келмеске кеткен өлі ар мен ұятты өз күйеуімен қоса бір молаға көметін шығар» деп те ойладым-ау. Жо-жоқ Сафура ондай әйел емес екен, күнәлі болса да, қаралы болса да оның жүрек түбінде адамшылық сезімі, ұяты мен ары сақтаулы жатыр екен. О, әрине-әрине, егер ол мұндай қасиеттен жұрдай жаралған болса, әлдеқашан-ақ басқа күйеуге шығып, өз дегенімен кете берер еді ғой. Осындай сымбатты, ажарлы әйелге кім ынтықпайды, кім ғашық болмайды, оның анау найзадай кірпіктері кімнің жүрегіне қадалып, тұтқындап алмайды. Оның үстіне Сафура ақылдан да құр алақан емес қой. Сөйте тұра ол өзі жек көретін, бұдан былай да сүйе алмайтын тәңір қосқан күйеуіне қайта келіп отыр, оның халін тым болмаса бір көріп қана кеткелі келді. — Байғұс Құлахметтің халі ауыр екен-ау, — деді кенеттен Сафура сыбырлап. Мен селт ете түстім. Ол ояу жатыр ма еді? Менің өзіне тесіле қарап тұрғанымды да сезген шығар? — Иә, нашар. Көп сандырақтайды. — Бәрін де естідім… Қой, мен кетейін. Аэропортқа дейін бірге жүр. Ол орнынан тұрып шашын жөндеді, орамалын тартты. — Екі күннен бері ұйықтай алмап ем, қатты қалжырап қалыппын. Бір жағдай болса хат жазарсың, не телеграмма соғарсың, міне адрес, — деп ол тілдей бір қағазды ілулі тұрған костюмімнің қалтасына салды. — Ал, жүреміз бе? — Амал бар ма… Біз ақырын басып үйден шықтық. Сәл ұзаған соң такси ұстап, аэропортқа бет түзедік. Сафура үнсіз келеді. Аспан бұлыңғыр. Сұрғылт бұлт ұшқындап қар тастап тұр. Жолдың екі жағына бойлай егілген зәулім теректер машина жарығымен бір-бір жалт етіп, зуылдап артта қалып жатыр. — Самолет қай кезде ұшады? — Түнгі он екіде. Әлі бір сағат бар. — Билетке үлгіре алмаймыз ғой. — Келген кезде алып қойғанмын. — Солай ма? Тап бүгін қайта алатыныңызға көзіңіз жетті ме? — Демек, жеткені ғой. — Ол сәл ғана езу
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53