дүниесі Сафураның бұл босағаны қайта аттамайтынын сезетін шығар. Әйтсе де, ол менімен сөйлескен сәттерде мұндай суық та сұмдық ойдың ұшын да шығармайтын. Оның аласұрып сандырақтап, ұйқы көрмей шығатын түндері де осы кез еді. * * * Бір күні үйге келсем, ол бақ аралап жүр екен. Мені көрген сәтте жас балаша қуанып «бері кел, бері кел» деп шақырды. Оның қасына барған кезімде: «Қалай ойлайсың, мына жеміс менің көгершіндерім келгенше бұзылмайды ғой, ә?» — деді шелектегі ірі-ірі қызыл алмаларды көрсетіп. — Әрине-әрине. Бәлкім, олар бүгін-ақ келіп қалар. — А? Бүгін? — Несі бар, бүгін келіп қалуы да ғажап емес қой. — Оны сен қайдан білесің? Әлде хат келді ме? — Жо-оқ, жалпы, мүмкін дегенім ғой. — Жоқ, сен менен бір нәрсені жасырып тұрсың, немесе бүгін келіп қалатынын қайдан білесің. Айтсаңшы, жасырмасаңшы менен, олар анық бүгін келе ме? Сен білесің, білесің, Сапар, бірақ қайтер екен деп әдейі айтпай тұрсың… Көңілін жықпайын деп жай айта салған сөзім оның бір сағат сөйлеуіне қамшы болды. «Құдай шыным, мен ештеңе де білмеймін» дегенді қанша рет қайталасам да, ол бәз-баяғы «жоқ, жасырып тұрсың, сен білесің» дегенін көлденең тартумен болды. Менің анық ештеңе білмейтініме көзі жеткен соң, ол үнсіз қалды. Әлден соң бір қолымен шелегін көтеріп, төргі үйге апарып төкті де, сол бойы қайтып шықпай қойды. Мен ішке кірсем, ол үюлі алманың жанындағы сықырлауық кереуетте басын салбыратып төмен қарап отыр екен. Мазасын алғым келмей, өз бөлмеме кіріп кеттім. Сол түні екеуміз сөйлескен жоқпыз. Ертесіне, түн жарымында ол есік қақты. — Құлахмет ағай, бұл сізсіз бе? — Иә, иә, менмін. — Оның үні баяу естілді. Мен орнымнан тұрып, есікті аштым. — Сапар, сенен… темекі табылмай ма? — Бар. Қажет болса бәрін алыңыз. — Жоқ, маған бір-ақ талы жарайды. — Құлахмет кішкене стол үстіндегі сигареттен біреуін алып тұтатты да, үн қатпастан ұзақ тұрды. Сонан соң ойына әлдене түсе кетіп тез шықты да, артынша қайта кірді. — Мынаны қарашы, — деді ол қолындағы қос жұдырықтай алманы көрсетіп. — Қандай қып-қызыл. Батып бара жатқан күн сияқты. — Ол алмаға бір, маған бір қарап қойып, рахаттана күлді. — Егер бар ғой, менің Сафурам болса осы алманың ішіндегі дәніне шейін жеп қояр еді. Ол қызыл алманы жанындай жақсы көруші еді. Тек, тезірек келсе екен, үй де қызыл алмаларға толып кетті. Тым болмаса хат жазып тұрса нетті! Ол сағынып жүр ғой, сөз жоқ қызыл алмасын сағынып жүр. Терістікте қайдан қызыл алма таба қойсын ол, кім әкеп береді дейсің оған. Сен айтшы, менің Сафурам ақылды ғой,ә? —
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53