сонша, мен селк ете түстім. — Міне, міне, сіз ұтылдыңыз. Аха-аха-ха! Ұтылдыңыз! Көп ойлағаннан пайда жоқ. Сізді де ұттым-ау бір. Петя, жазып қой. Мен бүгін Дербісәлин жолдастан екі ұпай алдым! Біз, вагон бойынша жарыс өткізіп жатқан едік. Оған Махамбековтан басқамыз түгел қатысқан болатынбыз. Мен тақтаға үңіле қарасам, шынында да ұтылып қалыппын. Япыр-ай, мына атты былай жүргеніңіз-ай. Онда, мен ұтылатын едім. Байқамаса екен деп-ақ отырдым. Байқамадыңыз. Ол бүгінгі ұтысы жөнінде вагонда қанша адам болса бәріне де түп-түгел айтып шықты. Мен есіктен шығып бара жатқанда да ол сөйлеп жатты. «Байқамаса екен деп-ақ едім, байқамады. Атты жүрудің орнына қайдағы бір пешкасын қозғады. Шах дедім…» Мен есікті жауып, купеге қарай жүрдім. Махамбеков онда жоқ екен. Түннің біраз мезгілі болған соң шешініп, жатуға кірістім. Мен төсекке қисайып, қолымдағы кітаптың жиырма шақты бетін аударғанша Махамбеков кірмеді. «Иә, оған да оңай емес! Ол қандай салмақты. Осы кезге шейін маған өз семьясы жөнінде тіс жарған жоқ. Ал мен болсам… Мен болсам әлдеқашан ақтарып салар едім. Бір жағынан бұл да дұрыс сияқты. Арқаңдағы жүгіңді жерге қойғандай көңілденіп, тынысың біршама кеңіп қалады ғой». Осы ойымды аяқтар-аяқтамастан вагон селк-селк етіп сыртқы басқыштан біреудің көтерілгені сезілді. Мен кітабымды бас жағыма қойып, оның ой толғауына кесір келтірмейін дедім де, шамды сөндіріп ұйықтаған кісідей үнсіз қалдым. Бір минуттан соң Махамбеков кіріп келді. Есік ашылган кезде Захаровтың: «Байқамаса екен деп-ақ отыр едім, байқамады…» — деген баяғы сөздері естіліп қалды. Махамбеков купе ішінде бірнеше минут үнсіз селтиіп тұрғаннан кейін ақырын бір күрсініп отыра кетті. Ол осылайша көп отырды. Біраздан соң жұмысшылардың да шуы басылып, тыныштала қалысты. «Сізге не болды?» — деп Махамбековтен қанша сұрағым келсе де, ойымды сыртқа шығара алмадым. Ақыры ол жатуға кірісті… Кеше түнде ұйықтамасам да, менің тағы кірпігім айқасар емес. Көрші ауылдардан әтештер шақыра бастады. — Мәке, сіз ертең жүресіз бе? — деді бір кезде Махамбеков. «Қалай, сонда, ол менің ұйықтамағанымды біліп жатқаны ма?» Не деп жауап қатарымды білмедім. — Сіз ұйықтап қалғансыз ба? — Жоқ. — Ертең жүресіз ғой? — Иә. — Онда мені… кешіріңіз. — Не үшін? — Сіз мені жек көрдіңіз, жағымпаз деп ойлаған да шығарсыз… — Сіз… сіз не деп жатырсыз? — дедім басымды көтеріп алып. — Мен олай деп ешқашан ойлаған емеспін. — Өмір туралы ойланбайды деген де боларсыз, — деді ол сөзімді мүлдем естімегендей. Олай көрінуіме де себеп болды. Сіз ана кемпір жөнінде көп әңгіме қозғаушы едіңіз ғой. — Несі бар? — Енді неге қозғамайсыз? Мен не дерімді білмей қалдым. «Иә, мен ол жөнінде ұмытып та кетіппін
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45