ғой, қалайша? Қалайша мен оны да ұмытқанмын!» Махамбековтың сөзі маған найзадай қадалды. Ол қазір маған тура қарап жатқан шығар. Бетім шымырлап, әлдене жорғалап өткендей тұла бойым дір ете түсті. — Сіз ол жөнінде ұмытып кеткенсіз ғой? — деді Махамбеков ойымды тап басып. — Жоқ. — Әрине солай. Ұмытқансыз. Кезінде дәл сіз сияқты мен де ұмытқанмын. Сонда да болса мен сізден де, кемпірден де кешірім сұраймын. Өйткені, мен сізді үлкен кісі деп кемпірге өтірік айттым. Әрине «неге» дерсіз, — деді ол тоқталмастан. Себебі, мен сіздің ол үйде қалуыңызға қарсы болдым. — Қарсы болдым дейсіз бе? — Иә, қарсы болдым. Солай десем кемпір үйін қорашсынып, сізге бермес, ұялғандықтан жібермес деп едім. Бірақ, сізді жіберді, оның үстіне екеуіңіз дос боп кеттіңіздер. Тағы бір… — Япыр-ау, сізге бұл не үшін қажет болды және де басқа үйге орналасуды ұсынсаңыз, мен қарсы болмас едім ғой. –Бас инженер сізге осы үйді ұсынған кезде мен үнсіз қалған болатынмын, есіңізде ме? Махамбековтың сол сөз үстінде үнсіз қалып, ақырын ғана астыңғы ернін тістегенін көзіме елестетіп өттім. — Иә, есімде. — Міне, солай. Бірақ ол сізді сүйрегендей ертіп барған жоқ па? Және қарсыласа бергім келмеді. Сізді онда қалдырмауға әлсіз болдым. Үлкен кісі деп тапқан айлам баланың ойыншығы болып шықты. Рас-ау, күлкілі екен ғой, «іһім» — деді ол, өзін-өзі келеке еткендей мырс етіп, — Сонымен, сіз кемпір жайлы ұмыттым дейсіз? Мен сізге олай деген жоқпын ғой. Неге, оны есіме аламын. – Е, «баяғыда бір танысым бар еді» деген сияқты ма? Олай деп мен де ойланамын. Бірақ сізді мен айыптағалы отырған жоқпын. Шыныңызды айтыңызшы, бұл жөнінде әңгімелеуді не себепті қойып кеттіңіз? Мен үнсіз жата бердім. — Сіз бұл жөнінде не себепті ұмытсаңыз, мен де солай. — Бірақ… — Бірақ сіз «Мәрияны мен сияқты сүйген жоқсыз ғой», — демекшісіз бе?Денеме әлдекім от басып алғандай орнымнан ыршып тұрдым. Жүрегім дүрсілдей жөнелді. — Сіз… Қалайша?.. — Абдырамаңыз. Мен бәрін де білемін.Сіз Мәриямен жиі кездесіп тұрдыңыз ғой. Иә, тұрдыңыз. Мен оны да білемін. Және өткен жолы соңғы рет кездестіңіз. Оны өте жақсы білемін. Ал, бірақ сіз, менімен бір купеде жатқан сіз, мына мені білген жоқсыз. Мендегі өзгерістерге назар да аудармадыңыз. Сіздер иық түйістіріп кетіп бара жатқандарыңызда, тамақ ішіп отырғандарыңызда, өздеріңізден үш-төрт-ақ адым алыс жерде басқа бір жанның қызғаныштан жарылып кете жаздап, өлуге аз-ақ қалып тұрғанын байқамадыңыздар. Әсіресе, ол жылаған кезде, менің жүрегім тоқтап қалғандай болды. Сіз үнсіз отыра бердіңіз. Егер мен болсам оны жұбатар едім, сипар едім шашынан. Ұят қой дейсіз бе? Ондай жерде маған ұят атаулының
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45