Ермекбай даусын кенеп қойып,— сізге жолыққанында Тұрекең біз туралы бірдеңе айтқан жоқ па? — Бұл сұрақты қалай қойғанын Ермекбайдың өзі де байқамай қалды. — Ие-ие, айтқан,— деді Бектемір.—Осында біраз айғайласып қалыпсыздар. Тұрекең жұмыс жайын айтып ұрысса, екеуіңіз ол кісіге қатты-қатты сөз қайтарып тастапсыздар, Бұларыңыз әрине, дұрыс болмаған. Кәмшәт пен Ермекбай үнсіз қалды. «Япыр-ай, бұл кісінің де Тұрапты қолдап отырғаны ма?» Кәмшәттің есіне Тұрап ұрысып кеткеннен соң Ермекбайдың: «Кәмшәт! Осылай да осылай болды» деп бастықтың өзіне барсақ қайтеді?» деген сөзі түсті. Сонда ол: «Қойшы, шағым айтқандай боп қайтеміз» деген еді. Ал қазір Бектемір барлық кінәні екеуіне артып отырған сияқты. «Сұмдық- ай! Жұртқа масқара ғып, бізді шынымен-ақ жиналысқа салар ма екен?» — Бірақ ол жағын ойлап уайымдамаңыздар,—деді әлден соң Бектемір.—Тұрекеңнің сөзіне қарап сіздерді шырт етпе кісілер екен ғой деп қалып едім, қарап отырсам, ондай мінез шықпайтын тәрізді. «Түсі игіден түңілме» деген ғой,— Ол жерде жатқан ши қалпағын киіп, кеңкілдей күлді. — Беке, сонда, бізді жиналысқа салмайсыздар ма? — Жиналысқа ма? О, жо-жоқ! Егер сіздердің көшені су алдырып, мақтаны қырғандарыңыз рас болса, салуға болар еді. Бірақ, мен сол Тұрекеңнің сөзіне иланғым келмей тұр.— Ол өткір көздерін екеуіне кезек қадады. Мына сөзден соң Ермекбай мен Кәмшәт балаша қуанып, еріндеріне күлкі үйіріле берді. — Рахмет, рахмет сізге,— деді екеуі қосарлана.—Не айта аламыз бұдан басқа. — Ал, сау болыңыздар! Мен көп кешігіп қалдым ғой деймін.—Бектемір орнынан тұрды.—Қане, қол алысып қоштасайық. Ол алдымен Ермекбайдың, онан соң Кәмшәттің қолын қысты. Бастықтың алақаны жып-жылы, әрі жұмсақ екен. Кәмшәт саусақтарын тез тарта қойды. — Сау… сау болыңыз,— деді ол сыбырлап.— Бұл сөздерді қалай айтып қалғанын Кәмшәттің өзі де сезбеді. Сәлден соң Бектемірдің ақ боз аты мақталықтың аяқ жағында ағараңдап бара жатты. Оның атының пысқырғаны мен өзінің жөтелгені естіледі. Әні, ол ыңылдап ән айта да бастады. — Біздің бастық жақсы адам ә? — деді Ермекбай Кәмшәттің иығына қолын салып. — Ия, өте жақсы адам!.. Олар таң атқанша көңілді жүрді. Шаршағандарын да сезбеді. * * * Кәмшәт терең бір күрсінді. Сол күндері Ермекбайдың да, өзінің де бақытты екенін ол енді ғана аңғарғандай болды. Артта қалған күндердің уақиғасы қандай көп еді. Тіпті, бәрін еске түсіріп шығу мүмкін емес сияқты. Көп, тіпті көп! Үй ішіндегілер тыныш ұйқыда. Алыстан дүрілдеген машина даусы естіледі. Басындағы құс жастық ағаштай қап-қатты боп сезілді. Кәмшәт оны кереуеттің бір шетіне ысырып тастап, оң жақ қырына аударылып түсті. * * * …Ермекбайға қосылғанына үш жыл болса да, Кәмшәт бала көтермеді. Бірақ, бұл жөнінде екеуі бір-біріне тіс жармайтын-ды. Ермекбай болса: «Қойшы, әлі
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66