Ермекбай селт ете қалып бригадирге жалт қарады. Ол бұлар отырған жақтан көзін тез тайдыра қойып көпшілікке қарап сөйлей берді. Бұдан әрі Кәмшәт өзінің не болғанын сезбеді. Екі беті от боп жанып, тұла бойы дуылдап сала берді. Ол Тұраптың не айтып, не қойып тұрғанын да жөнді ести алмады. Оған осындағы барлық жұрт тесіле қарап тұрғандай көрінді. Басын көтерсе бетін от шарпып өтетіндей, ол төмен қараған бойы тершіген саусақтарын уқалап үнсіз отыра берді. Өзімен-өзі арпалысып отырып Тұраптың сөзін әр жерден бір естіді: — Атын атамасам да біліп отырған шығарсыздар… «Айттың ба ақыры. Айтып тындың ба?» деді Кәмшәт ішінен. Мүмкін кейбіреулер білмейтін шығар, неге атымызды атамайсың». — Олар мақта суарудың орнына жол суарады. Жүйекке суды жөндеп жаймағандықтан, қоза біткен қырылып жатады… «Бізді осы үшін шақырған екенсің ғой. Масқара-ай! Енді ел бетіне қайтіп қараймыз, қайтіп көрінеміз олардың көзіне!» — …Қай кезде барсаң да отырғанын көресің… «Бұл не жала, құдай-ау бұл не жала. Тілін жұтып қойғандай мына Ермекбай неғып үнсіз отыр!» — …Осындай кемшіліктерін айтсаң, даланы жаңғыртып өзіңмен айғайласады. Қай-қайдағы сөздерді тауып алады да жер-жебіріңе жетіп, сілікпеңді шығарады. Арыңа тиеді. Жолдастар! Біз мұндайларға қарсы күресуіміз керек. Мен оларды арнайы қаралап тұрған жоқпын. Жаманды-жақсылы бригадир болған соң, әлгіндей істерді көресің де ұрысасың. Жұмыста ақау болмаса екен дейсің. Олардың істейтіндері әлгі. Бірін-бірі қорғап, айғайдың астына алып, мақта басынан өзіңді айдап шығады. — Тұреке-ау, сіз олардың жақсы жағын бір көрмедіңіз бе? — деген дауыс арт жақтан саңқ ете қалды. Орындық біткен сықырлап, жиналғандар дауыс шыққан жаққа қарасты. Кәмшәт бұрылып қарай алмады. «Бибісара ғой. О, өр кеуделім-ай!—деді ол оны даусынан тани кетіп.— Сен де осында екенсің ғой. Кәмшәт өзін едәуір жеңіл сезініп қалды. Ол ақырын бір күрсініп, көзінің қиығымен Ермекбайға қарады. Ермекбай дәл сот алдында жауап беріп отырғандай басын төмен салбыратып қимылсыз қапты. Кәмшәттің өзіне көз тастағанын байқаған жоқ. Бір кезде ол кеудесін көтеріп, орындыққа шалқалай отырды. Сонда Кәмшәт Ермекбайдың будырап маңдайына түскен шашының ара-арасынан жылт-жылт еткен тер тамшысын байқап қалды. Кәмшәт күйеуінің мына жағдайға төзіп тым-тырыс отырғанына ызаланды. «Тым болмаса, өзіңді қорғап сөйлесең етті» деді ол ішінен, ернін тістелеп… Тұраптың арыны басылып, кілт тұра қалды. Көзімен кісілерді тез шолып өтті де, соңғы жақта тұрған Бибісараны көрді. — Жолдас Есқожаева! Мен сөйлеп болған соң сөйлерсіз. Қазір араласпаңыз,— деді ол жұлып алғандай қатуланып. — Е, неге араласпаймын. Кәмшәтпен екі жыл бірге істеп келемін. Ол әлгі сіз айтқандай көкбет емес. Мақтаны жапырып жатқан ол жоқ. Тек бір-ақ рет су орып кетті деп сонша… Ондай-ондай жұрттың бәрінде де кездеседі… Тұрап тағы да
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66