деген сұрақтарына «ия» деп бас изеп қана қойды. Альбомды Бектемірдің өзі ашып отырды. Ол келесі бетке қол созғанда иығы Кәмшәттің иығына тиіп өтіп жатты. Осындай сәтте Кәмшәттің тұла бойы дуылдап, аяғының ұшына шейін шымырлап сала береді. Ермекбай альбом ішінен үстерінде суға шомылатын бір жапырақ шүберектен басқа лыпасы жоқ екі қыз бен екі жігіттің суретін тауып алып, ары айналдырып, бері айналдырып, күні бойы қарап отырды. Ара-арасында басын шайқап, әлдене деп күңк ете қалады. Кәмшәт суреттерге селқос қарап отырса да, Бектемірдің өмірі қызықты да көңілді екенін байқады. Ал, ондағы қыздар ше? Олар мәңгі жас боп тұра беретін секілді. Олар үшін мына өмір тек күлкіден ғана құралған. Қабақ шытып, ренжу дегенді әсте білмейді. Жастық шақтың түпсіз де мөлдір шалқарында аққудай еркін жүзіп жүр. Мына бір қызды қарашы. Жалғыз өзі ақ қайыңның бұтағына сүйеніп, ашық аспанға қарап шалқалай күліп тұр. Оның жүрегін шаттық, бақыт кернеп барады. Ол бүкіл дүниеге еркелеп тұр. Дәл қазір осы қыздан басқа ерке жан жер бетінде жоқ сияқты. Анау жатқан толқынсыз көл де, жасыл жапырақтар да, көгілдір аспан да, бәрі-бәрі де оны алақанына салып аймалап тұр. Кәмшәттің есіне өзінің балғын шағы еріксіз орала берді. Мұның өмірінде не болып еді? Қандай қимас шақтар өтті? Ешқандай да. Әкесі соғысқа кетті. Кәрбоз бен Кәмшәтті бағып ана қалды. Тағдыр мұнысын көп көргендей, арада екі жыл өткен соң аяулы анасы дүние салды. Екі бала ағайыннан ағайынның қолына көшіп өмір өткізе берді. Өстіп жүргенде сөнген жұлдыз қайта жанып, майданнан әкесі оралды. Бұғанасы қатпаған балаларым жетімсіремесін деп, ол ауылға келген соң екі күйеуден шыққан Айтолқын деген әйелге үйленді. Кәмшәт ол кезде сегіз жасар қыз болатын. Өгей шеше өмірге өң кіргізбеді. Қаршадай қызды тірсегін тоғыстырып суға жұмсады, нан жаптырды, жусан шаптырды, қозы қуалатты. Ал, өзімен бірге келген он үш жасар қызы сүт қаймағын ішіп үйде жатты. Ес біліп қалған Кәрбоз әкесімен бірге шабындыққа кетеді. Колхоз жұмысы қауырт. Олар айында-жылында бір-ақ келеді. Кәмшәт сол кезде ғана көкесінің мойнына асылып, емін-еркін бір жайраңдап қалушы еді. Кейде ол көкесінің күн иісі мен шөп иісі сіңген кеудесіне басын тыға түсіп, егіліп жылап жібереді. Сағынғандықтан шығар деп әкесі мұның себебін сұрамайтын. Ал, «Әкеңе айтсаң суға лақтырып жіберемін» деген өгей шешенің сөзінен қорыққан кішкентай қыз, бұл жөнінде оған ләм демейтін. Кәмшәт төртінші класқа шейін окыды. Ары қарай жалғастыра бермек болғанда өгей шешесі оны мектептен шығарып алды. «Шошаңдама, үйде отыр. Байтал шауып бәйге алмас. Ана ағаң оқып ғұлама болса да жетер» — деп күйеуінің қарсылығын құлаққа ілмей, Кәмшәтті оқып жүрген жерінен үйге сүйреп әкелді. Жаратылысынан
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66