алды. Бектемір туралы оның естігісі келмеді. Ол туралы ойлау, оны еске түсіру Кәмшәтқа шексіз азаптай боп көрінді. Солай бола тұрса да, Ермекбай Бектемір туралы айтып бітіргенде, оған сонщалықты аз, қысқа сияқты болып қалды. Кәмшәт үшін Ермекбай көп нәрсені айтпай кеткендей, әдейі жасырып қалғандай болды. Сәлден соң күйеуі аунап түсіп: — Кәмшәт,— деді. — Не дейсің? — Мен, мен кіммін… білесің бе? — Қой, тыныш ұйқташы. Таң атқан соң… — Жо-жо. Мен кіммін, соны айтшы! Кәмшәт үндемеді. Оған не деп жауап берерін білмеді. Өйткені ол Ермекбайдың бұрын-соңды бұлай мас болғанын көрген емес еді. — Ә, білмейсің,— деді Ермекбай мырс етіп.— Мен бригадирмін. Есіттің бе, бригадир!!! Кәмшәт алғашында сандырақтап жатқан болар деп ойлады да, оның сөздеріне «қой-қой» деп басу айтып күйеуін тыныштандырмақ болды. Бірақ Ермекбай жастықтан басын көтеріп, әлгі сөздерін қайталап айтты. — Қалай… не дедін сен? — Кәдімгі, бригадир. Бәкең көп к…к-кешіктірмей… — Жоқ, керегі жоқ. Сен бригадир болмайсың. Түсіндің бе, болмайсың! — А? Неге? — Сол. Керегі жоқ! Ертең барып, болмаймын деп айт. — Қой-қой, ақымақ болма! — деді Ермекбай даусын көтере сөйлеп.— Мүмкін, оның үйіне екінші рет барма дерсің! — Иә. — Аха-ха-ха. Міне, Бекең осы мінезіңе қарап сені бала дейді. Сыйласқандікі мұның бәрі, сыйласқандікі, білдің бе?! Осыдан соң Ермекбай Кәмшәттің сөзін тыңдағысы да келмеген сыңай білдіріп, теріс айналып жатып алды. * * * Арада үш күн өткен соң, Ермекбай Тұраптың орнына бригадир боп сайланды. Мақташылар жаңа бригадирді қуана қарсы алды. Тіпті олар арық жағасында кішігірім той да жасап жіберді. Ал Тұрап сиыр фермасына есепшілікке ауыстырылды. Мақта суару тоқталған соң, Кәмшәт терімшілерге қосылып, қырман тазалауға кірісті. Ол өз күйеуінің колхоздағы беделді адамдардың бірі болғанына қуанса да, талай жылдан бері ащы терін мақта арасына төгіп жүрген Тұраптың кенет сырттап қалуына жаны ашыды. Сонан соң, Ермекбайды Бектемірдің бригадир етіп сайлап қоюынан да Кәмшәт қатты күдіктенді. Бір күні Кәмшәт жұмыстан келіп, кешкі астың қамына кірісті. Мал сауып отырғанда арқасын маса талап мазасын алған соң, үйге кіріп кеудешесін киді. Бұл кеудешесін осыдан үш-төрт күн бұрын Бектемірдің үйіне киіп барған соң иығына қайтып ілмеп еді. Ол кеудешесінің түймесін қадап жатқанда, қалтасынан әлдененің сытыр ете қалғанын естіді. Алғашында ол естен шығып, қағажу қалып қойған ақша шығар деп ойлады. Ал оны қолына алғанда, әдемілеп, мұқият бүктелген төрт бұрышты қағаз екенін көрді. «Япырмау, бұл не қағаз» деп ойлаған Кәмшәт оны ашып қалды. Бұл — тор көзді оқушы дәптерінің төрт бетін толтыра жазған хат еді. Хат асығыс, түсініксіз жазылыпты. Сол себепті Кәмшәт оны терезе алдына әкеп ежелей оқыды.
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66