қарап тұрғандай болады. Алдымда не күтіп тұрғанын білмеймін. Сіз маған келісім береді екен деп те үміттенбейтін сияқтымын. Және, көнбейді деп ойлаудан да жаным түршігеді.— Бектемір айналасына бір қарап, тез-тез, асығыс сөйледі.— Ермекбайды да аяймын. Ол кісі жақсы адам. Иә, иә, таңданып қарамай-ақ қойыңыз. Ол сізді сүйеді. Ал, мен одан да… — Ой, не айтып кеттіңіз сіз! Қойыңыз, қойыңыз, құдай үшін! — Жо-жоқ. Айтуым керек. Хатқа мен ештеңе де сыйдыра алатын емеспін. Сізбен кездесе берудің де реті келмейді. Айтуым керек. Сонда жаным тынышталатын секілді. Сеніңіз, иланыңыз маған! Бектемір Кәмшәттің қолынан тағы ұстады. — Жоқ, олай демеңіз. Жіберіңіз мені. Ой, әні атты кісі келе жатыр. Құдай үшін, босатыңызшы!.. Кәмшәт Бектемірдің қолынан сытылып шығып, алға қарай тез-тез басып жүріп кетті. Сең соққан балықтай есінен адасып, аяқтары шалыныса берді. Сол кезде аттылы кісі де келіп қалды. Кәмшәт оның Тұрап екенін тани кетті. Ол жалма-жан бетін бұра қойды да, оның қасынан өте шықты. «Ол күліп бара жатыр. Ертең-ақ елге жаяды. Сонда не демекпін? Жұрттың көзіне көрініп, жер басып қайтіп жүрмекпін? Не деген азап, не деген масқара бұл!» Оның көзінен бір тамшы жас ыстық топыраққа үзіліп түсті. Бірақ, мұны өзі де аңғарған жоқ, жүре берді, жүре берді. Қайда кетіп бара жатқанын білмеді. Бір кезде өз үйінің алдына кеп қалғанын бір-ақ сезді. Ол ішке кіріп, салқын төсекке жер бауырлап жата кетті. Тандыр ішінде жатқандай тұла бойы күйіп барады. Салқын сумен жуынғысы келді. Орнынан тұрып ауызғы үйдегі суы тола шелекке жақындады. Оны көтере бергенде бір жапырақ ақ мата суға түсіп кетті. Бұл — бағана Бектемір ұстап тұрған орамал еді. «Мен мұны қай кезде алып жүрмін, ол қашан берді?» — Ол жағын Кәмшәттің өзі де еске түсіре алмады. Су бетінде қалқып жүрген орамалды жұлып ала қойды. Сол кезде оның арасынан сытыр ете қалған қағаз дыбысы естілді. «Хат,— деді Кәмшәт суға еңкейген бойы үрейлене күбірлеп.— Тағы да хат, ол тағы да хат беріп жібергені! Құдай-ай, қашан бітер екен бұл!» Кәмшәт ұшып кетпесін дегендей орамалды қос алақанымен қыса ұстап, бойын тік көтерді. Тарқатылып алдына түскен бұрымын кейін қарай жай ғана ысырып қойып, мұнан әрі не істерін білмей тіреу жанында қалшиып тұрып қалды. Оның жүзі бір қуарып, бір бозарды. Қарақаттай мөлдір көздері үрей мен азапқа толып, жан-жағына жалтаңдап қараумен болды. Ол төргі бөлмеге кіріп, әлгі орнына отырды. Қабырға сағатына көзі түсті. Тасы жерге тиіп тоқтап қапты. Ойланбастан ұшып тұрып, шынжырын көтерді… Біраздан соң ұйқысынан оянғандай селт етіп есін жиды да, ағарып көрініп тұрған терезеге қарады. Есік алдындағы көшемен дүр етіп машина өте
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66