парақ жыртып алды да, тартпадан қалам алып орындыққа отырды. Ойланбастан «Бектемір» деп баттитып жазып та қойды. «Үлкен адам, атымен атау ұят қой». Ол мұны сызып тастап, ирек-ирек етіп «Ағай» дегенді түсірді. Ары қарай не дерін білмей ұзақ ойланды. «Қалай жазу керек. Үзілді-кесілді қарсылық білдіру керек пе? Иә, солай ету керек. Немесе ол тағы…» Кәмшәт бұл ойын аяқтамастан қағазға қайта бас қойды. «Маған екінші рет хат жолдаушы болмаңыз. Осынша азапқа салғаныңыз да жетеді. Егер мұны Ермекбай біліп қойса жақсы болмайды». Ол мұны бір оқып шықты. «Жоқ, бұл болмайды. Тіпті қатал. Оны аяуым керек. Сәл, сәл сыпайылау етіп жазған дұрыс». Кәмшәт әлгі сөйлемдерді сызып тастап, басқа парақ жыртып алды. Жазуға екінші рет кірісе бергенде қаламының ұшы бырт етіп сынып кетті. Ол ас үйден пышақ әкеліп, тез-тез ұшын шығара бастады. Бір минуттан соң мына сөздерді қағазға түсірді: «Ағай! Мен қазір сізден де көп азаптанудамын. Ол азап бізді қонаққа шақырып отырып қалтама хат салып жіберетін күніңізден басталған. Сіз түсінетін адамсыз ғой, мен басқа біреудің әйелімін. Мені қинамаңыз. Колхозда менен гөрі көрікті, ақылды қыздар бар ғой. Олар сізді ұнатады, сөз жоқ ұнатады. Сіз жақсы адамсыз. Мен сізді аяймын. Сол сияқты, сіз де мені аяңыз. Өтінемін, екіншілей хат жаза көрмеңіз. Сізге келісім бере қойған күнде жұрт көзіне көрініп қайтіп жер басып жүрмекпін? Бұл туралы сіз де ойлаңыз. Өтінемін, екінші рет хат жаза көрмеңіз. Ермекбай сезіп қойса қайтпекпін? Өтінемін, солай етіңізші!» Кәмшәт жазғандарын екі-үш қайтара оқып шықты да, төрт бүктеп ілулі тұрған кеудешесінің қалтасына салып қойды. Сонан соң көңілі орнығып, көрпеге барып отыра кетті. Ауыр бір күрсінді. Ілулі кеудеше болар-болмас теңселіп тұр, қатты қалжырап қапты. Көзін жұмды. «Енді құтылдым, ол маған екінші рет хат жазбайтын болады» деп ойлап жатып ұйқтап кетті… Ол кірпігі айқасысымен-ақ түс көрді. Түсінде Бектемір оған тағы да хат беріп тұр. Кәмшәт алмаймын деп бұлқынады. Бірақ ол жіберер емес. Сөйтіп тұрып Бектемір хатты дауыстап оқып жатыр. Оның даусы өте зор, күркіреген күндей. «Сүйемін, ынтықпын» дейді.— Осыдан басқа сөз айтпайды. Кәмшәт жылап, оның қолынан босанғысы келіп, тордағы балықтай тынымсыз бұлқынады. Бір кезде сытылып шығып, бет алды жүгіре жөнеледі. Астапыралла! Сол қолы жұлынып, Бектемірде қалып қойыпты. Кәмшәт шошынғаннан айғайлап жіберіп тоқтай қалды. Сол сәтте Бектемір оны қайта қуып жетіп, «Сүйемін» десең қолыңды қайтып беремін» дейді. Кәмшәт басын шайқайды. Бектемір оны қапсыра құшақтап сүйіп жатыр, сүйіп жатыр… Кәмшәт оған қарсылық көрсетейін десе, аяқ-қолы қозғалар емес. «Сүйем деп айтшы» деп ол жас келіншектің екі иығынан сілкіп-сілкіп қалады. Тілі күрмеліп, Кәмшәт сөйлей алмайды. Булығып жатыр, тынысы бітіп қалған. Ол
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66