— Сен ақылдысың-ау, ақылдысың-ау сіңілім! Бектемір қандай қуанды десеңші. Сол түні екеуміз түні бойы әңгімелесіп отырдық. Сонымен, былай. Мақта маусымының біткенін күтеміз. Жиын-терін болып колхоз жұмысы саябырлағанда көшеміз де кетеміз. Бектемірлер кете береді, сен де. Соңынан мен барамын. Оған шейін ештеңе білдірмей жүре бер. — Ермекбай ше? — Ермекбай қайтеді… Бұл не дегенің. О жағы түсінікті емес пе? Айтпақшы, біз көшер кезде Бектемір оны қырға бригадир етіп ауыстырмақшы болды. Алыстау болғаны жақсы ғой. Мен осыны… Кәмшәт айғайлап жіберді. — Барыңыз, шығыңыз, шығыңыз үйден «Екеуміз соңынан барамыз?». «Алыстау болсын»!.. Шешкен екенсіңдер жақсылап. Керегі жоқ маған ол өмірдің! — Ол жүгіріп барып есікті ашты.— Есітіп тұрсыз ба, шығыңыз! Әсилә аңқиып тұрып қалды. Біраздан соң ғана сөз бастады. — Бұл не, алдау ма? — Не екенін өздеріңіз шешіңіздер, ақылдасыңыздар. Жетті, сөзіңіздің маған қажеті жоқ. Сіздің мақсатыңыз түсінікті. Мынаны да ала кетіңіз! — Ол саусағындағы гауһар жүзікті Әсиләға қарай лақтырып жіберді. — Е, осылай де,— деді ол жүзікті жерден көтеріп.— Онда, мен де өз әрекетіме кірісемін. — Кірісе беріңіз, аянбай кірісіңіз! — Бәрі бір мен сені Ермекбаймен бірге тұрғызбаймын! — Оны өзім білемін. Күйеуіңе айтам деп қорқытпақшысыз ғой. Өзім-ақ айтқанмын. — Онда, менің жұмысымды жеңілдеткен екенеің. Айтпады деме, ертең елге жаямын. Хатыңды жария етемін.— Әсилә ашу мен ызаға булығып есікті тарс жапты да шыға жөнелді. Кәмшәт оның соңғы сөзінен сұмдық шошынды. Бірақ екі- үш күн өтсе де күтпеген жаңалықты есітіп гуілдеген жұрт болмады. Сонда барып ол Әсиләнің Бектемірді өз аузынан елге масқаралай алмайтынын ұғып біршама тынышталды. Ермекбайды жек көрсе, оның Бектемірді ұнатуы керек еді. Ол оны жақсы көрді де. Бірақ оның дегеніне көне алмады. «Не болса да ол менің күйеуім ғой. Оны қалай жалғыз тастап кетпекпін. Қалай шөп салмақпын оның көзіне» деп ойлады Кәмшәт. …Кешке Ермекбай келді. Дәл күндегі әдетінше асықпай шешінді. Жуынды. Сонан соң тамақ сұрады. Кәмшәт оның алдына ас қойды. Дәл бұрынғысындай үн-түнсіз сылпылдатып тамақ ішіп отыр. Бейне бір өмірлерінде еш өзгеріс болмаған секілді. Бұл көрініске шыдай алмаған Кәмшәт: — Бектемір саған не айтты?—деді жұлып алғандай. — Ә, Бектемір ме? — деді ол сасқалақтап.— Ештеңе. Әнеукүнгісі жайлы сұрайын деп ем, біртүрлі ыңғайсыз көрдім. Өтіп кеткен іс қой бәрі де. Сонан соң өзі «Ер-еке, Ер-еке» деп жалпылдап жүрген соң… — Айта алмаған екенсің ғой,— деп Кәмшәт сөзін бөліп жіберді. — Иә, айта алмадым. Оның үстіне мақта теріліп біткен соң мені қырға бригадир етіп жіберемін деді. Қып-қызыл астықтың ортасында боламын. Үйтіп-бүйтіп кағыстырып пайда табуға болады. Түскен ақшаны жинап, Бектемірдікіндей машина ап қалармыз. — Бектемірдікіндей

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66