көңілсіз. Әлгі Тұраптың «бюрода жауап бересіңдер. Сендерді жөнге салу керек екен» деген сөзі екеуін де тұйыққа тіреп тастады. Олар мақта арасына отыра кетті. Тұс-тұстан қауын шегірткелер тынымсыз шырылдайды. Төбеде топ-топ қарғалар ұшып барады. Олардың алды сонау колхоз бағына барып қонақтап жатыр. Ермекбай келіншегін күні бойы өкпелеткендігі үшін енді өкінгендей болды. Оны аяп кетті. — Кәмшәт,— деді бір кезде ол ұяң үнмен. Кәмшәт үндеген жоқ.— Кәмшәт, сен маған ренжіп отырсың ба? Қойшы, ренжімеші,— деп ол келіншегінің шашынан сипады. Ермекбай Кәмшәттің жүзіне үңілгенде оның көзінде төңіректеп тұрған жасты көрді. — Кәмшәт, Кәмешжан, сен… сен немене, жылап отырсың ба? Ол келіншегінің қолынан ұстаған кезде, Кәмшәт бетін басып, күйеуінің алдына құлай кетті. Оның кеудесінен шыққан ыстық леп Ермекбайдың тізесін күйдіріп барады. Жылағанда екі иығы бүлк-бүлк етеді. — Қойшы, сол баяғы ренжіткеніме жылап отырсың ба? — Жоқ,— деді Кәмшәт сыбырлап.— Сен неге сөйлемедің? — Саған ба? — Ия. Маған да, бригадирге де. Оның алдында ләм демедің ғой… — О, тентегім, соған да жылай ма екен? Қоя ғой. Басқа уақытта сөйлесеміз ғой онымен. Жыламашы енді. Кәмшәт жылағанын қойды. Сөйтсе де басын көтеруге бір түрлі қысылады. — Ермекбай,— деді әлден уақыттан соң. — Не Кәмеш? — Сен мені неге ренжіттің? — Қойшы, қойдым дедім ғой. Енді олай етпеймін. Сен де қырсықпашы, мақұл ма? — Аһа. Біраздан соң түнгі сушылар келіп, бұлар үйлеріне қайтты. Үйге келгеннен кейін де олар бұрынғыдай арқын-жарқын боп жүре алмады. Екеуінің де көңілдерінде бір түйткіл бар сияқты. Сол бойы төсекке жатты. Қалжырап келсе де әдеттегідей екеуі де тез ұйқтап кете алмады. — Ермекбай, ұйқтаған жоқсың ба? — деді әлден уақыттан соң Кәмшәт ақырын ғана. — Жоқ. — Бізді шынымен кеңсеге шақырар ма екен? — Онда тұрған не бар. Шақырса шақыра берсін. — Ұрысатын шығар. — Ұрыспайды. Біздің қылмысымыз жоқ қой. Қорықпа. Кәмшәт күйеуіне тығыла түсті. Өз қасында осындай арқа сүйейтін ең жақын адамның болғанына ол мейлінше қуанды. * * * Үш күннен кейін олар түнгі кезекке ауысты. Ермекбайға да, Кәмшәтқа да түн ұнайды. Арыстың түнгі аспаны қандай тамаша! Басқа жерге қарағанда бұл араның жұлдыздары екі есе көп сияқты. Әрі, бәрі де әзілқой. Таң атқанша бұлармен жымыңдасып шығады. Шаршаған кездерінде олар арық жағасына кеп отырып, аспанға көз тастайды. — Ермекбай, осы жұлдыздар ғой күніне жүздеп ағады. Адам ата жаралғалы бері солай ағып түсіп жатыр. Нағып олар таусылмайды-а? — деп сұрайды. — Таусылмайды. Олар көп,— деп жауап береді Ермекбай. — Қанша көп болса да бітетін уақыты болған жоқ па? — Біреуі түссе, оның орнына екіншісі шығады.
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66